"Kocham Cię - nie możesz mi tego zabronic"

Marta Chavez · Wysłany: Pią 20:49, 27 Mar 2009 Temat postu:

Na tamto nie mam jakoś weny, znaczy będę je kontynuować, ale gdzieś mi zniknął ten pomysł, który na nie miałam

Przepraszam.

Marta Chavez

"Uśmiechnęła się do mnie, burząc w ten sposób wewnętrzny mur, jaki wzniosłem, żeby się obronić przed zakochaniem się w niej po uszy."

Leżał w pustym pokoju. W mroku. Jego oczy był zamknięte. Nie spał, a jedynie odpoczywał. Nawet nie był zmęczony

. Po prostu odpoczywały mu myśli. Usilnie próbował zasnąć ale myśl o niej spędzała mu sen z powiek. Sen którego nie zaznał od dłuższego czasu. Przez nią, a może dzięki niej. Próbował przypomnieć sobie Jej twarz. Bezskutecznie. jej dotyk, głos. ten słodki głos, który zawsze dawał mu nadzieje, otuchę. Bo jako jedyna na niego liczyła. Jako jedyna wierzyła. gdy inni zawiedli, ona nadal była przy nim. Kochał ja. Ale nie potrafił jej tego pokazać. Bo słowa to za mało. Zwyczajnie bal się tej miłości. Bał się jej ciepła, czułości i troski o niego. Dla niego to było za wiele. Może nigdy tego nie doświadczył. Zjawiła się ona i zawładnęła w przedziwny sposób jego życiem. Jakie to dziwne uczucie, nagle kogoś utracić. Nie chciał tego. Ale bał się być Jej światem. Była zbyt doskonała by mogli być razem. Zwyczajnie nie dla niego. Zbyt idealna. Zbyt piękna. I przede wszystkim zbyt czysta. Bał się, bo mimo wszystko wydawała mu się zbyt odległa. Nieosiągalna. Nie chciał dopuszczać do siebie nikogo innego. Choć wiedział, ze powinien. Właśnie teraz popełniał największy błąd w swoim życiu. Myślał, ze to z miłości umrze. Pomylił się. Tchórz. Zbudował między nimi niewidzialny mur. Bal się na nią spojrzeć, momentalnie wracały wspomnienia. I strach o to, że tama puści. Momentami wydawało mu się, że uśmiecha się tylko do niego, ze świat dla niej nagle przestaje istnieć. Uśmiechnął się do niej... Stała przed nim w mroku, Dla niego wciąż była realna, Wciąż trzymała go za rękę, i głaskała po włosach gdy spał. Westchnął głęboko nieświadomie chwytając jej dłoń. Błądził myślami po Jej skórze szukając szczęścia pomiędzy palcami. Z przerażeniem jednak spojrzał, ze nikogo przed nim nie ma. Przypominał sobie najwspanialsze chwile z nią spędzone. Uwielbiał z nią być. I teraz kiedy je widział, uświadomił sobie swój egoizm. Zatracił wszystko bo bał się siebie. A co z nią? Nie ważne co czuła, ważne, ze on nie radził sobie z tym uczuciem. Nie chcąc Jej zranić, zrobił to o stokroć mocniej. Przeklinał w duchu. Oddał by wszystko by znów ja zobaczyć...

Tak trochę sentymentalnie mi się zrobiło, może smutno. Wiem, ze nikt pewnie nic z tego nie zrozumie, bo sama nie potrafię, no ale napisałam, więc sobie przeczytajcie

kaja;]

Ahhh jak ty piszesz nie da się tego określić słowami
czytałam to dwa razy żeby dokładnie sie wczuć xD
opisujesz z niesamowitą dokładnoscią same uczucia i to wystarcza...
czekam na kolejną część xD