**4 TeMpOrAdA** ~~~OdCiNeK 47~~~

Olcia_DyR

No wiedzę że jest mała dyskusja na temat opowiadanek i co będzie dalej:) Super. To mi pomaga w dalszym pisaniu bo wiem czego oczekujecie:)

Dzień Dobiegał końca. W domu Coluccich było bardzo tłoczno. Oprócz stałych mieszkańców gośćmi byli: Miguel i Teo a nawet i Giovani który bardzo często wpadał w odwiedziny. Nie mógł wytrzymać w domu z rodzicami. Roberta siedziała w swoim pokoju. Była niezadbana. Ubrana była w dresy. Na twarzy nie miała makijażu, włosy rozczochrane. Nie miała ochoty na strojenie się bo nie miała dla kogo. Jej ukochany ją odtrącił ale nie wiedziała dlaczego.
R(myśli): Dlaczego on tak postąpił...przecież ja go kocham i nie wierze że on mnie już nie kocha.....jeszcze niedawno prosił żebym mu wybaczyła a teraz nagle mnie nie kocha.......ale ja sie nie poddam....jeszcze zobaczy kto to jest Roberta Pardo.
Pogrążoną w myślach Roberta ocknął huk. Był to Giovani, który wparował do jej pokoju. Jak zwykle na jego twarzy nie zabrakło uśmiechu. Chciał pocieszyć przyjaciółkę, którą uważał za siostre której nie ma.
G: Dobra młoda zbieraj sie idziemy na zakupy-Powiedział z uśmieszkiem na twarzy
R: Co? Nie mam ochoty na zakupy a zwłaszcza z tobą. Ty jesteś gorszy niż Mia
G: Co? Dlaczego?
R: Łazisz po sklepach cały dzień
G: Trzeba dobrze poszukać. Nie mogę chodzić w byle czym
R: Dobra dobra. Przyznaj się oszuście. Zawsze rozglądasz się za panienkami-Powiedziała śmiejąc się
G: No dobra...przejrzałaś mnie. Zbieraj się nie przyjmuje odmowy
Robertita wzięła szybki prysznic, przebrała się i umalowała. W zakupowym szale zapomniała już o tym co się stało. Kupiła sobie dużo ciuchów tak samo jak i Goivani. Zmęczeni poszli na dużą porcje lodów.
R: Jedz do domu ja chce jeszcze pojechać do Diega
G: A może lepiej nie. Niech odpocznie. Był u niego Miguel i Mia, jego tata i pewnie więcej ludzi.
R: Nie zmienie zdania
G: Dobra jedz-Uśmiechnął się do dziewczyny
Złapała taksówkę.
W szpitalu
Poczekalnia była pusta. Staneła przed drzwimi do pokoju Diaga. Wzięła głęboki oddech i uchyliła lekko drzwi. To co zobaczyła bardzo ją wstrząsneło. Diego leżał na podłodze. Widocznie chciał sam wstać.Podbiegła do niego. Chciała go podnieść ale nie pozwolił jej
D: Zostaw mnie. Sam sobię poradzę
R: Właśnie wiedzę jak sobie radzisz
D:Przyszłaś tu zemnie drwić?
R: Nie przyszłam do ciebie żeby porozmawiać ale widzę że się nie da
D: Niby o czym?-nadal leżał na podłodze
R: O tym co mi powiedziałeś ostatnio
D: A o tym
R: No właśnie. Nie wierzę w to że mnie nie kochasz
Nie słuchając go pomogła mu wstać i położyć się z powrotem na łóżko. Z czoła leciał mu pot. Ich spojrzenia się spotkały.
D: Roberta....ja musiałem tak powiedzieć....kocham cię całym moim serce

m ale nie możemy być razem
R: Dlaczego? Ja cię kocham ty mnie kochasz
D:Nie mogę cie tak obciążać
R: O czym ty mówisz?
D: Jestem kaleką
R: Mnie to nie obchodzi
D:Ale mnie tak
Wstała podeszła do niego i namiętnie pocałowała.

Koniec tego opowiadanka. Jest beznadziejne:(