Przymrużone oczy.

r@ni

Tak więc..powróciłam. To , co teraz piszę jest zupełnie inne ,niż większość opowiadań tutaj, na forum. Nie będzie żadnych postaci "granych" albo "charakteryzowanych się" na gwiaztki latino bądź holly.

Fabuła jest prosta . Jest sobie wioska , w tejże wiosce mieszka rodzina .
Modry młody chłopiec ,niewidoma dziewczyna i nieświadomi rodziny lecz pieniędzy ich rodzice...będą osoby poboczne , będą rózne wątki.

-Nie widziałaś nigdy niebieskiej róży ?
-A to źle ?
- Ależ nie , martwi mnie zatem to , że leży ona przed Tobą , a Ty jej nie zauważasz .
-Ja jej nie widzę oczyma , moja droga . Duchem czuję ją…mam okazję ją poznać , wiesz .
-Powiedz więc zatem jaka ona jest…
- To coś nadzwyczajnego . Niezauważalnie pięknego , oczyma mymi nigdy by nie spostrzegła jak wiele wartości posiada owa róża . Wiesz , że kolor nie daje nam nic szczególnego do myślenia ? Nam ślepym ? Wyróżnia się tym , że jest wyjątkowa sama w sobie . Kształtem , rozmiarem . Wiesz … my też jesteśmy inni . Tutaj, w Santa Cruz nie ma bogatszych czy biedniejszych ,jesteśmy MY jako społeczeństwo , pamiętasz ? Czemuż to róża kolorem błękit nieba przypominająca różnić ma się od takiej codziennej krwistoczerwonej ?
To była pierwsza taka chwila milczenia , zadumy . Niewidoma dziewczyna z nieśmiały uśmiechem spoglądała na staromodne ,olchowe biurko na którym swobodnie leżała niebieski kwiat.
Niania nastolatki, Oriana to 29-letnia kobieta, która emigrowała z Ekwadoru 8 lat temu . Wtedy zaś pracowała jako kelnerka , od 6 lat mieszka w posiadłości Galindezów i zajmuje się ich dziećmi .
Jako jedyna ona zawsze miała czas dla dziewczyny i mimo , że ta nigdy nie narzekała na swój stan próbowała na przeróżny sposób okazywać uczucie , którego niedostarczaną jej rodzice .
Nastolatka ma młodszego brata , Marcelino . To wesoły chłopczyk o bujnej wyobraźni . Rodzice tej dwójki to Rodrigo i Catalina Galindez . Oboje pracują , w ich życiu liczy się dążenie do wielkich pieniędzy . Życie dzieci niewiele ich interesuje …
W małej ,wenezuelskiej wiosce , na skraju lasu i łąkowych polach mieszkała Ona .
Ta , której imię rozbrzmiewa w każdym przydrożnym sklepiku , na każdym wiejskim targu , przy każdym owocowym drzewie . Więc jak ona ma na imię , jak nazywa się ta pełna optymizmu drobna dziewczyna z kruczoczarnymi włosami do ramion lekko falowanymi i oczami ciemnymi jak heban .
Tymczasem zapadł zmierzch . Dziewczyna z nianią siedziały przy biurku rozmyśla

jąc o rzeczach często mało realnych , kiedy to z dość dalekiej kuchni rozległ się hałas ;
-Gloria , Gloria ! Panienko , proszę przyjść zażyć leki .
Dziewczyna bez wahania wstała z bujanego krzesła obite brązowym zamszem z lat 70. Niania zaś zasłoniła złocistozieloną firanką okno i spokojnie wyszła z pokoju udając się do ogrodu po uroczego młodzieńca bawiącego się w nieco zniszczonym ogrodzie .
Podwórko to niczym szczególnym nie wyróżniało się spośród innych w Santa Cruz . Była tam piaskownica , a w niej różne zabawki cieszące małego Marcelino . Rosną tam przeróżne rodzaje drzewek i krzewów , jednak są o tyle zaniedbane , że same z siebie rosną i pielęgnują , gdyż ogrodnika nie było tu od 4 lat . Po boku w zaroślach jest znajduję się biało brudna huśtawka ,która dzięki latom , które tam spędziła nastolatce sprawia tyle przyjemności co nic innego w tym ogródku .
Będą już w ogródku podeszła do bawiącego się chłopczyka i z nutką smutku w głosie oznajmiła ;
-mój drogi kolego , czas , by księżyc powiedział nam „dobranoc”
-nieprawda, wiesz . Ja powiem mu kochana *Ori , by spokojnie się położył i nie czekał nam nie , dobrze .
-Dobra , to zrobimy tak..umyjemy ręce i wszystko co brudne i pożegnamy księżyc w pokoju , dobrze ?
-Oczywiście Ori – z radością i niepełną świadomością oznajmił chłopczyk skaczący krokiem wędrując ku pokojowi.
Gloria , zażywszy lekarstwa pośpiesznie położyła się spać . Zanim jednak to zrobiła ubrała swoją postarzała i za mała koszulkę nocną i odmówiła pacierz .
-Wiesz co Ori ?
-Tak , słucham ? – odpowiedziała zaciekawionym tonem niania układając rzeczy młodego Marcelino .
-A jakbym tak poprosił księżyc i słoneczko , gwiazdki też..to może..może by oczka zamieniły Glorii ?
Wtedy w oczach Ori pojawiły się łzy , chłopak ,choć mądry i pomocny rzadko wyrażał się w tak sentymentalny sposób .
-A jakbym ja powiedziała , że słoneczko przyjdzie jutro i wtedy je poprosimy..lecz zanim , to trzeba będzie zmrużyć oczka.
-Oczywiście , Ori..już mrużę – w ten chłopak przeżegnał się i wskoczył pod chłodną zielonkawą pościel .
Nim obrócił się na drugi bok spojrzał jeszcze na zmęczoną twarz Ori i powiedział .
-Lubię , jak się mną zajmujesz .Gdy troszkę podrosnę będę Twoim mężem i pozwolę Ci się mną nie zajmować .
-Dobrze , a teraz już śpij .
Niania zgasiła niewielką lampkę stojącą przy łóżeczku Marcelino i nie usłyszalnym wręcz krokiem wyszła z małego pokoiku chłopca . Przed zaśnięciem , jak co wieczór spojrzała jak tam się miewa Gloria ,czy śpi , czy może czegoś jej nie potrzeba .
Zrobiąc tę czynność , po męczącym dniu , który monotonnym krokiem zbliżał się do końca wraz z gosposią Lavitą pozamykała wszystkie drzwi , zgasiła światła i położyła się spać spoglądając na zegarek , gdzie wybiła godzina pierwsza.
*Ori - skrót od imienia Oriana [niania w domu.]

Koniec rodziału pierwszego.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez r@ni dnia Nie 19:53, 30 Maj 2010, w całości zmieniany 1 raz

beata0512

Już ci na gg pisałam Smile

Świetny pomysł, licze na to że będą nowe rozdziały xD

neolina

Agatko świetnie że piszesz bardzo fajne to jest to tak jak książka Smile

Może kiedyś usłyszymy o tobie w mediach i będziesz pisarką Smile

Masz talent dziewczyno
oczywiście czekam na następny

czarne

Agatkooo

super że wzięłaś się za pisanie mam tylko taką cicha nadzieję ze skończysz te opko Smile

Zgadzam się z poprzedniczkami. kochana ty masz talent.

I jest to co lubię czyli opisy, czekam na ciąg dalszy Smile

r@ni

Dziekuję dziewczynki , fajnie , że się podobało ; ]

Dlaczego najbliższe Ci osoby często zawodzą ?
Przecież nikt Ci nie powie `Licz na Siebie! , a po prostu odejdzie bez słowa…

neolina

Swietny rodział Smile

Czekam an kolejny

czarne

łal cudo

Chce new

olusia93

Świetne

Również czekam na nowość Very Happy

r@ni

Dziękuję serdecznie ;*.

Dlaczego słońce wschodzi , zachodzi i wstaje ?
Przecież i słońce w tym Maryn życiu ma coś do powiedzenia.

Idąc tak nieświadomie po pustej drodze w stronę targu niewidoma dziewczyna zaczęła rozmawiać na przeróżne tematy , a jej dobry humor nie ustawał ani na chwilę. Jej ładną smukła buzię teraz przykrywał teraz uśmiech ,sama jednak mogła go tylko poczuć. Jej młodszy brak zabrał ze sobą własnoręczne robiony kolorowy latawiec i biegał z radością po całej wiosce ciesząc się wiatrem. Niania zaś przeliczała nerwowo pieniące co jakiś czas potykając się na uliczny kamień.
Tak właśnie mijały minuty drogi na targ. Gdy cała trójka doszła na określone miejsce rozpoczęli pospiesznie poruszać się po straganach.
-Ori. A jakbym kupił sobie taką łapkę na motyle to może tata wreszcie pobiegał by ze mną ? – spytał wesoły chłopczyk sięgający z jednego ze straganów śmieszną lakę na owady.
-Malcelino .Zostaw to proszę i nie odłączaj się od nas !- powiedziała dość krzykliwym głosem opiekunka, która doskonale zdawała sobie sprawy, że nie ma co dziecku robić złudnych nadzieji na rzeczy niemożliwe.
Po kilkunastu minutach wszystko zostało kupione , a niania wraz z dziećmi powrócili do domu. Po powrocie trafili na kolacje, która tym razem była bardzo obfita przez przybycie znajomych rodziny.
Na kolacji pojawili się również dzieci nowych sąsiadów Rahul i Lolita, którzy nieprzyzwyczajeni do tego typu posiłków czuli się dość niekomfortowo.
W mieście każdy jadł w swoim pokoju, a gdy już były takowe uroczystości to dzieci zabierano do kina czy gdziekolwiek indziej.
Lolita próbowała dłubać coś widelcem i podjadać , Rahul zaś naburmuszony nie zjadł ani kęsa..po paru minutach do stołu doszli Marcelino i Gloria, która spiesząc nieszczęśliwie wylała na nowego sąsiada czerwone wino za co stokroć przepraszała
-Bardzo serdecznie pana przepraszam..nie chciałam, na prawdę.
-Trzeba uważac a nie włazić komuś pod nogi. – odpowiedziała dumna pani domu.
-Ależ przestań, nic się nie stało..odda się do pralni i wszystko będzie w porządku. Nie przejmuj się Glorio i ładnie zjedz kolację..
Kiedy wszyscy zjedli kolację pan domu zakomunikował , że czas obejrzeć jakiś meczyk w telewizji ,bo w końcu co mogą innego robić jeśli słońce już powoli zachodzi..

Koniec rozdziału trzeciego.

neolina

Szkoda ze krótki Ale fajny Smile

Czekam na new