Co to jest Honor i jakie są jego wykroczenia?

beata0512

Honor – pojęcie związane z etyką, dotyczące moralności i obyczajowości. Występuje w skali jednostkowej i społecznej w określonym czasie i na określonym terytorium.

Definicja

Honor to postawa, dla której charakterystyczne jest połączenie silnego poczucia własnej wartości z wiarą w wyznawane zasady moralne, religijne lub społeczne i czasami skłonnością do przesadnej reakcji na naruszenie tych zasad.

Naruszenie zasad honoru przez siebie lub innych odbierane bywa jako "dyshonor" lub "hańba". W wielu społeczeństwach takie naruszenie pociąga za sobą natychmiastową, osobistą reakcję "zhańbionego" lub innego członka tej samej grupy. Tym różni się honor od pojęcia godności osobistej - godność nie wymaga zemsty, honor tak. Godność traci się w ciężkich warunkach bytowych, honor (jako dążenie do jej odzyskania) może się nawet wzmacniać.

Honoru nie wystarczy zadeklarować, podlega on udowodnieniu w sytuacji, która pozwala na weryfikację według norm moralnych danej społeczności.

Nie ma się więc honoru jako cechy immanentnej, istniejącej niejako z założenia, która podlegałaby późniejszemu potwierdzeniu (lub też utracie). To, czy ktoś jest honorowy, można stwierdzić dopiero na podstawie oceny jego zachowania (w sytuacji, w której dana osoba udowadnia czynem deklarowane przez nią wartości, zdając w pewnym sensie "praktyczny egzamin z honoru"). Równocześnie oznacza to, że pojęcie honoru jest subiektywne i silnie osadzone w kulturze i epoce.

Świadomość posiadania honoru jest również jednym z najważniejszych kryteriów samooceny jego dysponenta.

Pojęcie honoru można rozciągnąć na inne osoby, tak więc obrona czyjejś godności osobistej dowodzi wysokich standardów moralnych obrońcy.

Pojmowanie honoru może być rozmaite, a nawet sprzeczne przy porównywaniu postaw ludzi różnych kultur. Np. honorowym postępowaniem człowieka uczciwego jest nieposługiwanie się kradzieżą. Odwrotnie u złodzieja, który za punkt honoru może sobie postawić okradzenie każdego, kogo upatrzy sobie za ofiarę, niezależnie od trudności w realizacji postawionego zamierzenia.

Często za ludzi honorowych uważa się rycerzy i oficerów, a oszustów i lichwiarzy za niehonorowych, lecz jest to daleko posunięte uproszczenie. Natomiast prawie wszystkie środowiska za ludzi bez honoru uważają donosicieli, a przytłaczająca większość hieny cmentarne.

Działanie zgodnie z honorem, czasem specyficznie pojmowanym, ma duże znaczenie w organizacjach i grupach niejawnych.

Honor jako skłonność do obrony godności jest jedyną rzeczą, która pozostaje, a nawet wzmacnia się, w ekstremalnie trudnych warunkach. Dla polskich oficerów i żołnierzy taką ciężką próbą honoru była zdrada jałtańska po II wojnie światowej i stan wojenny 1981 r.

W polskiej historii i literaturze honor jest często łączony z patriotyzmem i bohaterstwem.

Typowe zachowania

(w nawiasach określenia grup, niektóre uważane za obraźliwe)

Uznawane za honorowe

* przyznanie się do błędu
* dotrzymanie słowa
* bronienie podwładnego
* zwrot długu, szczególnie karcianego
* bezinteresowna pomoc w nagłych wypadkach (wolontariusze).
* obrona ojczyzny (patrioci)
* zemsta za wyrządzone krzywdy
* zakończenie walki w przypadku przeciwnika konającego lub bezbronnego, jeżeli walka ta nie jest zemstą
* podtrzymywanie swoich racji

Uznawane za niehonorowe

* kłamanie w żywe oczy (ludzie fałszywi),
* nie poznawanie kolegów w potrzebie,
* napuszczanie ludzi na siebie (żmije, padalce),
* kopanie leżącego,
* okradanie i oszukiwanie sierot, pogorzelców itp (hieny, hieny cmentarne),
* zmiana poglądów w zależności od sytuacji i lizusostwo,
* czytanie cudzej korespondencji
* nieuznanie przegranej w sporcie, wyborach lub losowaniu.
* znęcanie sie nad młodszymi, słabszymi itp itd.

Wykroczenia

a) Zniewaga

- czynna (uderzenia)

- słowna (obelga)

b)Szyderstwo (dokuczliwe drwienie)

c)Dyskryminacja (ograniczenie w prawach)